Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Duo Reges: constructio interrete. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.

Hoc tu nunc in illo probas. Sed quae tandem ista ratio est? Verum hoc idem saepe faciamus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Sed hoc sane concedamus.

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Bork

Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Sed fac ista esse non inportuna; At hoc in eo M. Non semper, inquam; Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Nam de isto magna dissensio est. De hominibus dici non necesse est. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Omnia peccata paria dicitis.

Studet enim meus is audire Cicero quaenam sit istius veteris, quam commemoras, Academiae de finibus bonorum Peripateticorumque sententia.
Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.
Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.

Quae cum dixissem, magis ut illum provocarem quam ut ipse
loquerer, tum Triarius leniter arridens: Tu quidem, inquit,
totum Epicurum paene e philosophorum choro sustulisti.

Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum,
applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando
occupatum?

Audeo dicere, inquit.: At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?
Easdemne res?: Ac ne plura complectar-sunt enim innumerabilia-, bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est.
Bork: Maximus dolor, inquit, brevis est.
Bork: Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Quo tandem modo?: Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.